Οι άνθρωποι ως «ανώτερα λογικά όντα» επιθυμούν να διατηρούν την ανεξαρτησία τους, καθʼ όλη τη διάρκεια του βίου τους. Πρόκειται για μία απαιτητική δια βίου πρόκληση, όπου όλες και όλοι επιθυμούν να ελέγχουν και να κατανοούν ο,τιδήποτε προσλαμβάνουν με τις αισθήσεις τους αλλά και με το αίσθημά τους. Κάθε άτομο για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση με επιτυχία προσπαθεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, να καταφεύγει στο αποκλειστικό προνόμιο και εργαλείο, αυτό της σκέψης τους· έτσι, προσπαθεί να αξιοποιεί ανώτερες νοητικές στρατηγικές, αυτές της «κριτικής σκέψης» για να αναλύει, να συνθέτει, να διακρίνει, να κατηγοριοποιεί, να αξιολογεί ό,τι το απασχολεί ώστε να ερμηνεύει και να δημιουργεί ένα προσωπικό «κόσμο» με τις υποκειμενικές θέσεις του για να αφήνει το δικό του «αποτύπωμα» στον έξω και τον μέσα κόσμο του.