Οι ενέργειες των αυτόνομων ομάδων στη διάρκεια μιας γενικής απεργίας στο Μιλάνο, τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε μια «ερυθροταξιαρχίτισσα» μετά τη σύλληψη της, η δολοφονία του αναρχικού Φράνκο Σεραντίνι στην Πίζα και τα εκτεταμένα επεισόδια στην πορεία των «Αγανακτισμένων» στη Ρώμη: Τέσσερα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους και τα συνδέει η συγγραφική πένα του Νάνι Μπαλεστρίνι. Πρόκειται για θέματα που διατρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, δηλαδή η ανάδειξη των κοινωνικών αγώνων, κυρίως της δεκαετίας του ’70, μέσα από τα βιώματα των ίδιων των πρωταγωνιστών.
Ο Μπαλεστρίνι δεν αφηγείται ατομικές ιστορίες αλλά την ιστορία, τις εμπειρίες, τις συμπεριφορές ομάδων. Αυτή του η επιδίωξη να αφηγηθεί συλλογικές ιστορίες και να μεταφέρει στον γραπτό λόγο την αμεσότητα του προφορικού τον οδήγησε στην καθολική κατάργηση της στίξης, ακόμα και στον πεζό λόγο, και τη διαίρεση του κειμένου σε παραγράφους/στροφές, που τελικά αποτέλεσε και το κατεξοχήν χαρακτηριστικό του ύφους του. Με την κατάργηση της στίξης επιδιώκεται να αποδοθεί η αίσθηση της συσσώρευσης των εμπειριών και της ταχύτητας με την οποία αυτές διαδέχονται η μία την άλλη. Η επιλογή της στροφής/παραγράφου παραπέμπει στη μεσαιωνική επική ποίηση.
Το ποίημα Ζώντας στο Μιλάνο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1976 και συνόδευε μια έκδοση με φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ Άλντο Μπονάζια, φωτογραφίες που αποτύπωναν με μοναδικό τρόπο τα γεγονότα εκείνης της ταραχώδους και ελπιδοφόρας δεκαετίας στο Μιλάνο. Το διήγημα Διατάχθηκε η νεκροψία της σορού του αναρχικού που πέθανε μετά τις βίαιες συγκρούσεις της Πίζας δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2003 στη συλλογή In ordine pubblico – 10 scrittori per 10 storie, στην οποία δέκα συγγραφείς αφηγούνται την ιστορία δέκα δολοφονηθέντων από τις «δυνάμεις της τάξης», και μαζί με τα διηγήματα Κυκλοφορούν φήμες και Μια ειρηνική διαδήλωση αμαυρώθηκε από ομάδα ταραχοποιών δημοσιεύτηκαν αρχικά στη συλλογή Girano voci και εν συνεχεία στον τόμο La nuova violenza illustrata, ο οποίος συγκέντρωσε ανέκδοτα και δημοσιευμένα διηγήματα του συγγραφέα και κυκλοφόρησε μεταθανάτια.
Ο Μπαλεστρίνι πίστευε πως οι συγγραφείς χρησιμεύουν για να διηγηθούν εκ των υστέρων την ιστορία όσων συνέβησαν και πως αυτό είναι ένα σημαντικό καθήκον που ο ίδιος υπηρέτησε με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Οι ενέργειες των αυτόνομων ομάδων στη διάρκεια μιας γενικής απεργίας στο Μιλάνο, τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε μια «ερυθροταξιαρχίτισσα» μετά τη σύλληψη της, η δολοφονία του αναρχικού Φράνκο Σεραντίνι στην Πίζα και τα εκτεταμένα επεισόδια στην πορεία των «Αγανακτισμένων» στη Ρώμη: Τέσσερα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους και τα συνδέει η συγγραφική πένα του Νάνι Μπαλεστρίνι. Πρόκειται για θέματα που διατρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, δηλαδή η ανάδειξη των κοινωνικών αγώνων, κυρίως της δεκαετίας του ’70, μέσα από τα βιώματα των ίδιων των πρωταγωνιστών.
Ο Μπαλεστρίνι δεν αφηγείται ατομικές ιστορίες αλλά την ιστορία, τις εμπειρίες, τις συμπεριφορές ομάδων. Αυτή του η επιδίωξη να αφηγηθεί συλλογικές ιστορίες και να μεταφέρει στον γραπτό λόγο την αμεσότητα του προφορικού τον οδήγησε στην καθολική κατάργηση της στίξης, ακόμα και στον πεζό λόγο, και τη διαίρεση του κειμένου σε παραγράφους/στροφές, που τελικά αποτέλεσε και το κατεξοχήν χαρακτηριστικό του ύφους του. Με την κατάργηση της στίξης επιδιώκεται να αποδοθεί η αίσθηση της συσσώρευσης των εμπειριών και της ταχύτητας με την οποία αυτές διαδέχονται η μία την άλλη. Η επιλογή της στροφής/παραγράφου παραπέμπει στη μεσαιωνική επική ποίηση.
Παράλληλα, ο Μπαλεστρίνι επιδιώκοντας να απαλείψει τη φωνή του συγγραφέα χρησιμοποιεί την τόσο προσφιλή σε αυτόν τεχνική του κολάζ: επιλέγει αποσπάσματα λόγου από τις πιο διαφορετικές πηγές (εφημερίδες, προκηρύξεις, κρατικά έγγραφα, μαγνητοφωνημένες μαρτυρίες κ.ά.) τα οποία συνθέτει σε μια ενιαία αφήγηση.
Το ποίημα Ζώντας στο Μιλάνο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1976 και συνόδευε μια έκδοση με φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ Άλντο Μπονάζια, φωτογραφίες που αποτύπωναν με μοναδικό τρόπο τα γεγονότα εκείνης της ταραχώδους και ελπιδοφόρας δεκαετίας στο Μιλάνο. Το διήγημα Διατάχθηκε η νεκροψία της σορού του αναρχικού που πέθανε μετά τις βίαιες συγκρούσεις της Πίζας δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2003 στη συλλογή In ordine pubblico – 10 scrittori per 10 storie, στην οποία δέκα συγγραφείς αφηγούνται την ιστορία δέκα δολοφονηθέντων από τις «δυνάμεις της τάξης», και μαζί με τα διηγήματα Κυκλοφορούν φήμες και Μια ειρηνική διαδήλωση αμαυρώθηκε από ομάδα ταραχοποιών δημοσιεύτηκαν αρχικά στη συλλογή Girano voci και εν συνεχεία στον τόμο La nuova violenza illustrata, ο οποίος συγκέντρωσε ανέκδοτα και δημοσιευμένα διηγήματα του συγγραφέα και κυκλοφόρησε μεταθανάτια.
Εκτενής αναφορά στη ζωή και το έργο του Νάνι Μπαλεστρίνι (Μιλάνο 1935 – Ρώμη 2019) γίνεται στον Πρόλογο και το Επίμετρο της παρούσας έκδοσης.
