Ο Βαλδουίνος του Μονπελιέ, φιλοξενούμενος
του Ούγου της Σαρτρ, ένιωσε ένα πολύ άσχημο
προαίσθημα. Σαν ο πύργος που είχε γκρεμιστεί
στη σκακιέρα να ήταν ο δικός του πύργος κι οι
πεσμένοι στρατιώτες οι πραγματικοί του
υπήκοοι. Μόνο ο αξιωματικός του παρέμενε
αγέρωχα όρθιος.
