Κυρίαρχο στοιχείο που διέπει όλες τις ιστορίες της λαβκράφτειας "Μυθολογίας Κθούλου", όπως και αυτές που αποτελούν την παρούσα ανθολογία, είναι ο φόβος της ανθρωπότητας στη συνειδητοποίηση της ασημαντότητάς της απέναντι σε ένα ακατανόητα μεγάλο σύμπαν, ο φόβος του Κοσμικού Κενού αφενός και των τιτάνιων αντιμαχόμενων δυνάμεων αφετέρου. Μόνο καταφύγιο από τις κοσμικές αυτές συγκρούσεις και τα κολοσσιαία μεγέθη που αντιμάχονται για τον έλεγχο του κόσμου αποτελεί η ευλογημένη αδυναμία του ανθρώπινου μυαλού να αντιληφθεί τα συμπαντικά μεγέθη, την πραγματική θέση του ανθρώπου στο απέραντο κενό και την ασημαντότητά του μπροστά στο άπειρο.
Και αυτός ο τρόμος που τον καθηλώνει είναι ο ίδιος που τον έλκει να τον υπερβεί!
Τα διηγήματα αυτής της ανθολογίας κάλλιστα μπορούν να συγκριθούν με του Λάβκραφτ καθαυτά ‒ εξάλλου οι συγγραφείς τους είναι ήδη καταξιωμένοι στο χώρο τους. Το διήγημα του τίτλου, μάλιστα, είτε το είχε επιμεληθεί είτε ακόμα και ξαναγράψει ο ίδιος ο Χ.Φ. Λάβκραφτ!
Όμως, ακόμα και αν δεν πειστεί από τα όσα «ακατονόμαστα» και «ανίερα», όπως συχνά αναφέρονται στις ιστορίες αυτές, το μόνο βέβαιο είναι ότι, όπως γράφει και η Χέηζελ Χελντ στο διήγημα  που έδωσε τον τίτλο της ανθολογίας, το διάβασμά τους και μόνο θα αποτελέσει μια εμπειρία μοναδική για τον αναγνώστη αφού θα “έκανε την κάθε του τρίχα –ακόμη και τις ψιλούλες στις ράχες των χεριών του– να σηκωθούν με έναν αόριστο τρόμο πέραν πάσης περιγραφής.”