«Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πιστεύουν τόσο πολὺ στὸ νόμισμα ὡς μέτρον ἀξίας, ὥστε ἔχουν λησμονήσει τὸν σκοπό του, καὶ ἔχουν περιέλθει σὲ τόσο βαθιὰ σύγχυση ὅσον ἀφορᾶ τὸ σύνολο τοῦ χρήματος ποὺ κυκλοφορεῖ σὲ μιὰ χώρα. Ἕνα τέλειο σφυρὶ σᾶς εἶναι ἄχρηστο γιὰ νὰ καθαρίσετε τὰ δόντια σας. Ἐὰν δὲν ξέρετε σὲ τί χρησιμεύει τὸ χρῆμα, τότε θὰ περιέλθετε σὲ σύγχυση ὅταν τὸ χρησιμοποιεῖτε, πολλῷ δὲ μᾶλλον μία κυβέρνηση θὰ περιέλθει τότε σὲ ἀδιέξοδο ὅσον ἀφορᾶ τὴν «νομισματικὴ πολιτική» της. (…) Τὸ ἔργο ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ σήμερα προσπαθεῖ νὰ γράψει ἕνα φυλλάδιο περὶ χρήματος δὲν εἶναι νὰ πεῖ κάτι καινούργιο· εἶναι ἁπλῶς νὰ προβεῖ σὲ μία σαφῆ δήλωση σχετικῶς μὲ πράγματα ποὺ εἶναι γνωστὰ ἐδῶ καὶ 200 χρόνια, ἄν ὄχι ἐδῶ καὶ 2.000 χρόνια. Θὰ πρέπει νὰ ξέρετε σὲ τί χρειάζεται τὸ χρῆμα. (…) Ὅταν ὁλόκληρο κράτος δὲν ἔχει ἤ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει ἀρκετὴ τροφὴ γιὰ τὸν λαό του, αὐτὸ τὸ κράτος εἶναι φτωχό. Ὅταν ὑπάρχει ἀρκετὴ τροφὴ καὶ ὁ λαὸς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν προσπορισθεῖ μὲ ἔντιμη ἐργασία, τότε τὸ κράτος εἶναι σάπιο καὶ καμμία ἔκφραση τῆς γλώσσας δὲν μπορεῖ πεῖ πόσο σάπιο εἶναι. Ὅμως, ὅταν ἕνας τραπεζίτης ἤ ἕνας καθηγητὴς θὰ σᾶς πεῖ ὅτι ἡ χώρα δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα, ἐπειδὴ τῆς λείπει τὸ χρῆμα, σᾶς λέει ἕνα κατάπτυστο καὶ βρωμερὸ ψέμα, τόσο χαμερπὲς καὶ βλακῶδες, ποὺ εἶναι σὰν νὰ λέει κανεὶς ὅτι δὲν μποροῦν νὰ φτιαχτοῦν δρόμοι, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν χιλιόμετρα».

Ο EZPA ΠAOYNT (1885-1972) ἦταν Ἀμερικανὸς ποιητὴς καὶ δοκιμιογράφος. Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ποιητὲς τοῦ ἀγγλοαμερικανικοῦ λογοτεχνικοῦ ρεύματος τοῦ μοντερνισμοῦ. Ὡστόσο, ὑπῆρξε ἐπίσης συγγραφέας λιγότερο γνωστῶν οἰκονομικῶν φυλλαδίων. Θεωροῦσε ὅτι ἡ κυριαρχία τοῦ χρήματος εἶχε δημιουργήσει μία καινούργια τάξη πραγμάτων, ὅπου ἡ ἀριστοκρατία τοῦ χρήματος εἶχε ἀντικαταστήσει τὴν ἀριστοκρατία τοῦ πνεύματος, ποὺ μέχρι τότε ὑπῆρξε ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ φάρος τοῦ πολιτισμοῦ.