Η κατάσταση εξαίρεσης συνιστά την κατακλυσμιαία και ριζική απαλλαγή τής κυριαρχίας από κάθε αναγκαιότητα νομικής ερμηνείας και δικαιολόγησης των πολιτικών της αποφάσεων, καθώς σε αυτή τη στιγμή είναι που τα νομικά συμφραζόμενα διυλίζονται εντός τής επικράτειας της πολιτικής ιδιοτέλειας, περιθωριοποιούνται και τοποθετούνται -ακολουθώντας το σχετικό τελετουργικό- σε κάποιο εμβληματικό μουσείο συνταγματικής ιστορίας, δίπλα στα εκθέματα της περιόδου τού κράτους δικαίου. Ο κυρίαρχος, εξάλλου, δεν συνιστά παρά την υλική εκφορά τού κοινωνικοπολιτικού συσχετισμού δυνάμεων σε μια ορισμένη χρονική περίοδο, καταδεικνύοντας μια ορισμένη δυνατότητα επιβολής σε ένα ορισμένο σώμα κυριαρχούμενων.
Όταν ο κυρίαρχος αποφασίζει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λαμβάνει μια πολιτική απόφαση. Μια απόφαση που, ουσιαστικά, αναδιατάσσει το οντολογικό πλαίσιο και τη μορφολογική απόδοση του χαρακτήρα τής κυριαρχίας. Πρόκειται για μια, εσωτερική και εξωτερική, μεταβολή, η οποία υποτάσσεται στην αρχετυπική αναγκαιότητα της κυριαρχίας, περί αέναης αναπαραγωγής των πόρων διαιώνισής της, προκειμένου να αυτοεκπληρωθεί ως διηνεκής επιβολή.