Θαύμα Θαυμάτων
Ξεψύχησε και σήμερα ο ήλιος
Πρόθυμα κι ανέμελα σαν νιότη άδικη.
Και μ’ όση καρδιά του απέμεινε
Έβαψε τον κόσμο μ’ ένα φως
Αθόρυβο και τελευταίο.
Κι έτσι ετερόφωτοι και λιγοστοί,
Τυφλοί μες στα σκοτάδια,
Φωτογραφίζουμε αστέρια και φεγγάρια
Και θάλασσες του Αυγούστου ασημένιες
Μήπως έτσι αγκαλιάσουμε μια στάλα αθανασίας.
Κι ύστερα, στρέφουμε τα μάτια στην Ανατολή
Μ’ όλες τις προγονικές φωνές μέσα μας να τραγουδούν
Και να δοξάζουν.
Ελπίζοντας στο θαύμα των θαυμάτων
Κι εμείς να ξαναγεννηθούμε.
