Ο άνθρωπος πρέπει να είναι τόσο πολύς που να καθιστά όλες τις συνθήκες αδιάφορες. Κάθε αληθινός άνθρωπος είναι μια ολόκληρη αιτία.

Η Αυτοπεποίθηση, κείμενο του 1841, αποτελεί πιθανότατα την εμφατικότερη δήλωση γύρω απ’ το θέμα που κυριαρχεί στην πλούσια δοκιμιογραφία του Αμερικανού υπερβατιστή φιλοσόφου Ραλφ Γουάλντο Έμερσον: την ανάγκη να απαλλαγεί κάθε άνθρωπος από τον κομφορμισμό και τη συμβατικότητα και να πορευτεί σύμφωνα με τα δικά του ένστικτα και τις δικές του ιδέες.

«Όταν έχεις ζωή μέσα σου, αυτό δεν γίνεται μ’ έναν γνωστό ή συνηθισμένο τρόπο», γράφει. «Δεν θα διακρίνεις τις πατημασιές κανενός άλλου. Δεν θα δεις ανθρώπου πρόσωπο, δεν θ’ ακούσεις κανένα όνομα. Ο δρόμος, η σκέψη, το καλό, θα είναι ολοκληρωτικά ανοίκειο και καινούργιο. Θα αποκλείει το προηγούμενο παράδειγμα και την εμπειρία. Οδεύεις από τον άνθρωπο και όχι προς αυτόν. Ο φόβος και η ελπίδα είναι εξίσου κατώτεροί του».

Ηγετική μορφή του κινήματος του υπερβατισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες (αν και ο ίδιος ποτέ δεν υιοθέτησε τον όρο), ο Ραλφ Γουάλντο Έμερσον (1803-1882) απομακρύνθηκε γρήγορα από τις θρησκευτικές και κοινωνικές ιδέες των συγχρόνων του, βάζοντας στο επίκεντρο της φιλοσοφίας του την ανεξαρτησία του ατόμου και προτείνοντας μια πανθεϊστική αντίληψη που έφερνε τον άνθρωπο πιο κοντά στο φυσικό του περιβάλλον. Ο Έμερσον εξελίχθηκε στον επιδραστικότερο διανοητή του 19ου αιώνα στην Αμερική, επηρεάζοντας προσωπικότητες των γραμμάτων όπως ο Ουόλτ Ουίτμαν και ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ και δίνοντας πάνω από 1500 διαλέξεις, πολλές εκ των οποίων μετέτρεπε κατόπιν σε μοναδικής ομορφιάς δοκίμια που τον κατατάσσουν στους διαχρονικούς μετρ του είδους.