Για την επανάληψη των εμπειριών η παγίδα της σκέψης είναι η λεπτομέρεια. Θα πρέπει να αρκούν -γιατί όντως αρκούν- 2-3 περιπτώσεις, εμπειρίες για κάτι για να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι αν μη τι άλλο είναι βλαβερές ενεργειακά ώστε να τις αποφεύγουμε. Δε χρειάζεται δηλ. να διυλίζουμε τον κώνωπα για να έχουμε τη γνώση, διότι παρατηρείται ότι με την επανάληψη δήθεν «εμβαθύνουμε» ενώ στην πραγματικότητα εξαντλούμε τον εαυτό μας Ερευνώντας τις λεπτομέρειες, πράγμα που μας οδηγεί δυστυχώς στην ίδια εμπειρία αλλά και στο ίδιο αποτέλεσμα, δεν χρειάζεται να βάλω το χέρι μου 10 φορές στη φωτιά για να μη το ξαναβάλω, ευτυχώς αυτό το μαθαίνω παιδί ακόμα, αλλιώς δεν θα είχε μείνει μέρος πάνω μου δίχως έγκαυμα, ούτε θα χρειάζονταν να σηκώνεσαι πρησμένος απ' το φαΐ απ' το τραπέζι για να καταλάβεις και να ξέρεις ότι θα παχύνεις, ότι άμα πιεις τρία τέσσερα ποτά θα μεθύσεις, ότι άμα το επαναλάβεις για πολύ καιρό θα γίνεις αλκοολικός και κάποια στιγμή θα αχρηστέψεις το συκώτι σου, κοκ. Έτσι αρκεί να ανακεφαλαιώσουμε 2-3 περιπτώσεις ίδιων εμπειριών για να μάθουμε και να μην το επαναλάβουμε στο μέλλον. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι λατρεύουμε να ξοδευόμαστε, να εξαντλούμε τον εαυτό μας και όσο τον εξαντλούμε τόσο περισσότερο θέλουμε να τον ξοδεύουμε.

Τα ανθρώπινα όντα αγωνίζονται για να πεθάνουν, αυτό που σταματάει το θάνατο είναι η συνείδηση.