Οι λίβελλοι των πουλιών

Οι λίβελλοι των πουλιών στις γραμμές του ορίζοντα

χωρίς τη φάλαινα

με το βαθύ μπλε του φόβου

Με τον ήλιο παραμάσχαλα

ποθείς να επιστρέψεις στη φωλιά των νεοσσών

μιας άχραντης αυγής το μελωμένο ηλιοβασίλεμα

εκλιπαρώντας

τους άγριους εργάτες δύστροπων καιρών

να σου πετάξουν τελικά

εκείνο το κουρελιασμένο κομμάτι ουρανό

Δέκατη, από το 1973, ποιητική συλλογή της εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενης Μυρτώς Αναγνωστοπούλου. Μνήμη και μύθος ζωντανός διατρέχει τους μεστούς και σύντομους στίχους. Από κοντά ρυάκια και θαύματα, ήσυχα δέντρα, δρόμοι αδροί, ποδοβολητά μελλοντικών ορδών και ασφαλώς επιδρομές πουλιών. Ένα αίσθημα φυγής κι ελευθερίας. Η Μυρτώ Αναγνωστοπούλου με σεμνότητα και ακρίβεια επιχειρεί, μέσα από ομιλούντα ποιήματα, να ορίσει ποιητικά τη ζωή: βλ. «Εγκάρδιος Νοέμβρης». Μια ποίηση οικολογικής ευαισθησίας με την πανίδα παρούσα να αναζωογονεί τα όσα δύσκολα η ζωή μας κρύβει: [ ] κλαυσίγελο με μορφή/ πουλιού/ ήλιο και στάχτη/ Χωρίς μουσική παρουσιάζεται/ Αλλάζει στολές/ ξεχειμωνιάζει/ και μισεί («Βρυχάται η αλήθεια»). Και στο ποίημα «Αφρός»: [ ] Τα ζώα του βουνού/ κρατώντας/ τον ίσο/ με ράμφη/ με φτερά/ με πολλαπλές μεταμορφώσεις/ με οιμωγές/ ξεπλένοντας/ το μπλε της ανίας/ το βάμμα της βροχής/ και αφανίζοντας/ κάθε κόκκο ενοχής.

Ωραία ποιήματα ποιητικής: Το ποίημα εξόκειλε/ Μπαινοβγαίνει στα όνειρά του σα να ’ναι σπίτι του/ πόρτες φεγγίτες ελαιώνες αγκαθωτές στιγμές/ παραμερίζουν στο πέρασμά του/ Πετάει γυμνό

ορίζοντας έναν κόσμο ρευστό πικρό και άμωμο/ που θα ήθελε να έχει/ Όποιος ζητάει τα λίγα/ συνεχώς αιμορραγεί («Το ποίημα εξόκειλε»).

Ωραίες παρηχήσεις «με θάλασσα θανάτου», ωραίοι τίτλοι ποιημάτων και στίχοι: «Φορώντας τη ζωή μου απ’ την ανάποδη»: ραφές και φόδρες άτσαλες/ ίχνη της σάρκας/ χνούδια χαράς, και αλλού: στο λουστρίνι των προορισμών, ή: μια μέρα που περπάτησε ανάποδα, ή: Μυρίζει μούχλα κι ενοχές/ ο από μηχανής θεός, ή: Η τύχη ζει κι αιφνιδιάζει...

Η Μυρτώ Αναγνωστοπούλου συνδυάζει προσεκτικά τα βήματά της έτοιμη να ανάψει το ποτήρι στη λήθη, μιλά για το αύριο που απορρίπτει το μέλλον του, στέκεται προσεκτικά και με κατανόηση στους ομοτέχνους της, βλ.«Οι φίλοι μου» [οι ποιητές], καταθέτει το δικό της στίγμα ζωής: Μη ρωτάς/ Μην απαντάς/ Ν’ αναπνέεις κοιτώντας ψηλά/ σε ότι πετάει μ’ ένα φτερό/ λευκό λειψό και λάβρο.

Μ

Η Μυρτώ Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Oι Λίβελοι πουλιών είναι η δέκατη ποιητική της συλλογή ενώ η πρώτη είχε κυκλοφορήσει το 1973. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και βουλγαρικά. Εκτός από την ποίηση ασχολείται με το κολάζ και τη μετάφραση (με επτά βιβλία στο ενεργητικό της και δυο θεατρικά μονόπρακτα). Eπίσης έχει δημοσιεύσει κριτικά κείμενα και δοκίμια για την ποίηση. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Eπί σειρά ετών διετέλεσε μέλος της διοίκησης της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.