Στο πνεύµα αλλαγής και έντονης αντιπαράθεσης που εκφράστηκε στη Μεταπολίτευση ως ρήξεις µε την παράδοση, τον κανόνα, αλλά και µε τις καλλιτεχνικές πρακτικές προηγούµενων ετών ή γενεών, η Ρένα Παπασπύρου πρότεινε µια ριζικά διαφορετική και αµιγώς εννοιολογική προσέγγιση του αστικού τοπίου, η οποία αποκλίνει σηµαντικά από τους τρόπους απεικόνισης που επικράτησαν µεταπολεµικά.
Η παρούσα µελέτη επιχειρεί να αναδείξει τους ευρετικούς κώδικες της Παπασπύρου διερευνώντας τις βασικές τυπολογίες που εντοπίζονται στο έργο της και λειτουργούν ως οργανωτικές αρχές. Η ενδελεχής µελέτη συγκεκριµένων έργων αποκαλύπτει τον µηχανισµό σκέψης της καλλιτέχνιδας. Μέσα από τη δηµιουργική αναγνώριση των µικροστοιχείων της δοµής της ύλης και τη σύλληψη της επιφάνειας ως φορέα καταστάσεων, η Ρένα Παπασπύρου προσέδωσε µια διαφορετική νοηµατοδότηση στη σύγχρονη αστική εµπειρία, παράγοντας ένα έργο πολύπλευρο, ιδιοσυγκρασιακό, αενάως επίκαιρο και αφήνοντας το δικό της ίχνος στο µωσαϊκό της σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης.
Η έκδοση συµπληρώνεται από αναλυτική εργοβιογραφία της καλλιτέχνιδας, που περιλαµβάνει όλες τις ατοµικές εκθέσεις που πραγµατοποίησε και τις οµαδικές που συµµετείχε. Εδώ έχουν ενσωµατωθεί πληροφορίες που ο συγγραφέας έχει αποσπάσει από τις πολυάριθµες συνεντεύξεις του µε την Παπασπύρου.