Με την υπόκωφη δραματική ένταση, την ελλειπτικότητα και τη γλωσσική ακύμαντη διαύγεια που έχει αποκρυσταλλώσει στην εξέλιξη του ύφους της, η συγγραφέας παραδίνει ένα πυκνό, ανυπόταχτο άσμα ─ συνθέτοντας, για τα ευήκοα ώτα, μια ποίηση της μουσικής ή μια μουσική της ποίησης─, ένα άσμα εμπνεόμενο από το μύθο, ιδωμένο όμως από την αθέατη όψη του καθρέφτη.
«Εκπέμπω SOS / Βαπόρι είμαι στεριανό / Μου πήρανε τη θάλασσα οι αλήτες / Εκπέμπω SOS / Βάλτος η ομορφιά μου / Σκιά το ανάστημά μου / Πώς ξεγλιστρά κανείς απ’ τη ματαιοδοξία / Των υπερφίαλων κυνηγών; / Ποια Σκύλα και ποια Χάρυβδη / Ποιες Συμπληγάδες / Όταν σε εκθέτουν στη βιτρίνα σαν πουτάνα;
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΜΕ ΣΑΜΟΥΑ ΔΙΣΑΚΙ
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΜΕ ΠΑΝΩΦΟΡΙ ΒΙΟΛΕΤΙ Σ’ ΕΝΑ ΔΑΣΑΚΙ
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ
ΦΛΑΣ ΑΠΟ ΔΩ ΦΛΑΣ ΑΠΟ ΚΕΙ
Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα αυτή η παρακμή; / Το πέλαγο δώστε μου πίσω / Να φύγω στ’ ανοιχτά να ηρεμήσω.»
Η Σοφία Διονυσοπούλου είναι ποιήτρια. Θεατρικά έργα της έχουν παρασταθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί γαλλικά, τουρκικά και αγγλικά. Ο «Νάρκισσος Αντινάρκισσος» είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της από τις εκδόσεις Το Ροδακιό.
