Ὁ Βίος τῆς ὁσίας Παρασκευῆς τῆς Νέας (ἀπὸ τοὺς Ἐπιβάτες) εἶναι τὸ πέμπτο βιβλίο τῆς σειρᾶς Θρακικὸ Ἁγιολόγιο, μιᾶς συμπιληματικῆς συλλογῆς ἁγιολογικῶν ἔργων, ὅπου ἐξιστοροῦνται ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία καθαγιασμένων μορφῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν εὐρύτερη γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Θράκης, κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς χρονικῆς διαδρομῆς ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν διωγμῶν μέχρι τὴν ἅλωση τῆς τοῦ Κωνσταντίνου.
Στὸ βιβλίο αὐτὸ καταγράφεται ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τῆς ὁσίας Παρασκευῆς τῆς Νέας ἐξ Ἐπιβατῶν. Ἄν καὶ ἀπὸ ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια, ἡ ὁσία ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἔτεινε πρὸς τὰ θεῖα, ἀρνούμενη τὰ πλούτη, γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο ἀντιδροῦσαν οἱ γονεῖς της χτυπῶντας την. Ἡ ἴδια, ὅταν ενηλικιώθηκε, ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πατρικὴ ἑστία, μοίρασε σὲ ἄπορους τὰ πολυτελῆ της ροῦχα καὶ κατευθύνθηκε πρὀς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐκεῖ, ἀκολούθησε ἀσκητικὴ ζωή, τὴν ὁποία συνέχισε καὶ ὅταν ἐπέστρεψε ἀργότερα στὴν Καλλικράτεια, ὅπου καὶ ἀπεβίωσε.
Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται στὶς 14 Ὀκτωβρίου. Ἡ ἁγία Παρασκευὴ θεωρεῖται μάλιστα προστάτης τῶν Βαλκανίων καὶ τιμᾶται ἰδιαίτερα ἀπὸ Ἕλληνες, Ρουμάνους, Μολδαβούς, Βούλγαρους καὶ Σέρβους. Τὸ σκήνωμά της ἀπόκειται σήμερα στὸ Ἰάσιο τῆςΡουμανίας, ὅπου ἡ ἁγία θεωρεῖται προστάτιδα ὅλης τῆς χώρας καὶ ἡ ἡμέρα τῆς γιορτῆς της εἶναι ἐθνικὴ ἀργία.
