Πρωτίστως, δε, της διαμόρφωσης του αστικού και εξω-αστικού χώρου, του παραγόμενου βιωμένου, δομημένου και αδόμητου, ιδιωτικού και δημόσιου, χώρου στις ελληνικές πόλεις και τους οικισμούς. Έμφαση δίνεται σε θεματικές όπως τα καινοτόμα στοιχεία που αναγνωρίζονται ως προς την οργάνωση και τον σχεδιασμό του χώρου, ως βασικού υποβάθρου για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τον ρόλο που διαδραμάτισε στη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας κυρίως κατά την περίοδο αμέσως μετά τη μικρασιατική καταστροφή, την τόνωση των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας στην πορεία οργάνωσης ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, στη δημιουργία βασικών προϋποθέσεων για τη συγκρότηση ενός κράτους δικαίου στο οικιστικό και πολεοδομικό πεδίο, τη συσχέτισή του με τη διαμόρφωση πλαισίου δυνατοτήτων ή και περιορισμών για την οικοδόμηση στον εξω-οικιστικό χώρο και τον ρόλο που μπορεί να παίξει στη διαχείριση των νέων προκλήσεων για το αστικό περιβάλλον του σύγχρονου ελληνικού χώρου.
