To βιβλίο περιλαμβάνει δύο διαχρονικές ιστορίες του Κουρτ Τουχόλσκι. Στο διήγημα Ράινσμπεργκ (1912) η φοιτήτρια Κλερ ξεφεύγει από τη μονότονη καθημερινότητα του Βερολίνου και περνάει λίγες «ολοφώτεινες μέρες» μαζί με τον φίλο της Βόλφγκανγκ. Ταξιδεύουν με το τρένο ως «ζεύγος Γκαμπέτα» στην περιοχή του Βρανδεμβούργου, απολαμβάνουν το πανέμορφο τοπίο με το ανάκτορο του Φρειδερίκου Β΄ του Μεγάλου, κάνουν βαρκάδα στη λίμνη, διανυκτερεύουν σε ένα ξενοδοχείο. Πειράγματα, ανώδυνα καβγαδάκια, έρωτας. Τα παιδιαρίσματα του νεαρού ζεύγους αντικατοπτρίζουν την ανέμελη ατμόσφαιρα της προπολεμικής εποχής. Στο σύντομο μυθιστόρημα Ανάκτορο Γκρίπσχολμ (1931) ο «Ντάντι» και η Λυδία, η αγαπημένη του «πριγκίπισσα», πηγαίνουν διακοπές στη Σουηδία και καταλύουν σε ένα παράσπιτο κοντά σε μια λίμνη. Κατά την ειδυλλιακή διαμονή τους εκεί, το αρχικό ντουέτο γίνεται τρίο, ένα ερωτικό τρίο που μάλιστα απελευθερώνει ένα κοριτσάκι από την τυραννία της αυταρχικής διευθύντριας κάποιου οικοτροφείου. Η συγκεκριμένη περιπέτεια σημαδεύει το τέλος των διακοπών. Παρά την παιγνιώδη διάθεση που κυριαρχεί στην αφήγηση, ο συγγραφέας αποδίδει το ζοφερό κλίμα της μεσοπολεμικής περιόδου.
«Ένα νεαρό ανύμφευτο ζευγάρι κάνει ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην εξοχή. Πόσο σκανδαλώδες μπορεί να είναι αυτό; Το 1912 ήταν σίγουρα. Σήμερα πλέον, το δημοφιλές Ράινσμπεργκ του Κουρτ Τουχόλσκι συγκαταλέγεται στις πιο κλασικές ερωτικές ιστορίες».
Deutsche Welle
«Ο Τουχόλσκι επέλεξε στο Ανάκτορο Γκρίπσχολμ, το μοναδικό του μυθιστόρημα, να αποτυπώσει τις χαρές της ζωής. Και το έκανε με μια πρόζα τόσο απαστράπτουσα και πληθωρική που η πίκρα του αληθινού κόσμου να φαντάζει απλώς σαν μια παρείσακτη αδιακρισία».
Publishers Weekly
«Από τους κορυφαίους γραφιάδες της Γερμανίας στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η οξύνοια και η ευστροφία του Τουχόλσκι ήταν γνωστά φόβητρα για τους αντιπάλους του. Περισσότερο από κάθε άλλον, πάντως, εκείνος διέβλεψε αυτό που ερχόταν. Όσα ανατρεπτικά φανταζόταν για να διασκεδάσει και να προβληματίσει τους αναγνώστες αυτός ο πανέξυπνος συγγραφέας έφτασαν να επικυρωθούν από την αμείλικτη πραγματικότητα».
