μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απλό μελόδραμα, αν δεν υπήρχε
η ματιά του Φασμπίντερ, που δημιουργεί μια μυστηριώδη
ατμόσφαιρα η οποία υποδηλώνει τον εσωτερικό πόλεμο δύο
γυναικών, που με πρόσχημα τον έρωτα προσπαθούν να
κυριαρχήσουν η μία πάνω στην άλλη.
Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ είναι ακριβώς
αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο για όσους ξέρουν να
κατακτούν κι όχι να αγαπούν. Θίγει θέματα εξουσίας και μοναξιάς, και παράλληλα είναι
έντονο το ναρκισσιστικό στοιχείο σε ένα έργο που κατακλύζεται από γυναικείους
ρόλους.
«Μια ιστορία γυναικών λοιπόν, μια ιστορία αισθημάτων, μια ιστορία εξουσίας και
βίας που ασκείται στο κορμί, στην ψυχή, στην κοινωνία. […] επιτρέπει πολλές και
διαφορετικές αναγνώσεις και προκαλεί, όπως ήθελε ο ίδιος ο Fassbinder, τον
αναγνώστη, τον σκηνοθέτη και τον θεατή να αναλύσει τη δική του πραγματικότητα»,
αναφέρει στο Επίμετρο η κυρία Τιτίκα Δημητρούλια.
