Ο παρών συλλογικός τόμος φιλοδοξεί να αναδείξει όψεις της Ελληνικής Επανάστασης που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των συναφών ερευνών, καθώς οι τελευταίες αυτές εστιάζουν, ως επί το πλείστον, στις αμιγώς ιστορικές πτυχές του γεγονότος, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα άλλες σημαντικές παραμέτρους του, όπως η σύνδεσή του με το γίγνεσθαι των ιδεών στην Ευρώπη κατά τον 18ο και το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.
Οι φιλοσοφικές προβληματικές που αφορούν στην επανάσταση, το έθνος-κράτος και το αρχαιοελληνικό ιδεώδες συνιστούν τους τρεις κεντρικούς άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται οι μελέτες του τόμου, ο οποίος επιχειρεί να ρίξει φως στο υπόβαθρο της Ελληνικής Επανάστασης με όρους φιλοσοφίας της νεωτερικότητας και ιστορίας των ευρωπαϊκών ιδεών. Τα βασικά ρεύματα και οι κύριες τάσεις της ευρωπαϊκής σκέψης στα τέλη του 18ου και στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα -η πολιτική φιλοσοφία, η φιλοσοφία της ιστορίας του Διαφωτισμού, καθώς και οι στοχαστές του Γερμανικού Ιδεαλισμού και του φιλοσοφικού Ρομαντισμού- συναπαρτίζουν μια μήτρα ιδεών που συγκροτεί το κατεξοχήν συστηματικό πλαίσιο μελέτης και θεωρητικής αποτίμησης της Ελληνικής Επανάστασης. Κατά συνέπεια, ο ανά χείρας τόμος έχει ως κεντρική στόχευση την ανάδειξη αυτού του πλούσιου υλικού φιλοσοφικών ιδεών και αντιλήψεων, του οποίου η στοχαστική αξία όσο και η διαχρονική εμβέλεια είναι αδιαφιλονίκητες.
