«Το έγκλημα της Φούλας και της Κάστρου στου Χαροκόπου το 1931 δεν ήταν ένα συνηθισμένο έγκλημα. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που τελικά το έκαναν τραγούδι όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Η ομορφιά της κόρης (Φούλα), το πάθος και η αγριότητα της μάνας (Κάστρου) και ο ιδιόμορφος χαρακτήρας του θύματος (Αθανασόπουλος), συνθέτουν μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο που σημάδεψε την προπολεμική Ελλάδα. Οι πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν πια. Το τραγούδι σχεδόν έπαψε να ακούγεται. Και η καταγραφή αυτή της δραματικής ιστορίας θα φωτίσει να δούμε πως από τότε σχεδόν τίποτε δεν έχει αλλάξει...»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
