Η Εκάβη αιχμαλωτίζεται ως σκλάβα του Οδυσσέα μετά την άλωση της Τροίας. Στην επιστροφή για την Ελλάδα, ο Οδυσσέας της ζητά να θυσιάσει την κόρη της Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα προκειμένου να κατευναστεί ο θυμός του νεκρού ήρωα και να φυσήξει ο άνεμος ώστε τα αγκυροβολημένα καράβια των Αχαιών να ξεκολλήσουν από τις ακτές της Θράκης. Μετά την τελετουργική θυσία, η Εκάβη ανακαλύπτει ότι και ο γιος της Πολύδωρος, που είχε φυγαδευτεί από τον Πρίαμο στον σύμμαχο και φίλο του, βασιλιά της Θράκης Πολυμήστορα, μαζί με τον θησαυρό της Τροίας, έχει δολοφονηθεί από τον ίδιο τον Πολυμήστορα. Η Εκάβη ζητά από τον Αγαμέμνονα βοήθεια για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου της και, με τη βοήθεια και του γυναικείου Χορού, παγιδεύει τον Πολυμήστορα μέσα στη σκηνή της με τους γιους του. Οι Τρωάδες σκλάβες τυφλώνουν τον Πολυμήστορα και σκοτώνουν τους γιους του.

«Η παρουσίαση της εκδίκησης της Εκάβης, της θρυλικής βασίλισσας της Τροίας, από τον Ευριπίδη οδηγεί το κοινό του να κατανοήσει ότι η εκδίκησή της δεν είναι απλώς μια προσωπική υπόθεση, αλλά μια πράξη που αποκαθιστά την τάξη και τη δικαιοσύνη», σύμφωνα με τη Στέλλα Παπακωνσταντίνου, που υπογράφει την εισαγωγή.

«Η Εκάβη είναι η μόνη σταθερή φορέας στο έργο μιας αντικειμενικής ηθικής τάξης: υποστηρίζει τις αξίες της δικαιοσύνης και της σωστής μεταχείρισης, του σεβασμού και του οίκτου για τους αδύναμους, τους κανόνες που αφορούν τη φιλοξενία και φυσικά την πρέπουσα μεταχείριση των νεκρών», αναφέρει η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα στο επίμετρο της έκδοσης.