«Η Σφαίρα»:
Μια βόλτα είναι η ζωή σ` αυτή τη Σφαίρα.
Ξυπνάς πρωί, βλέπεις τον ήλιο μόλις που σκάει
χαμογελάς, φεγγοβολάει.
Λες καλημέρα.
Κοιτάς το σύμπαν, βλέπεις τ` αστέρια και το φεγγάρι
χρυσό φανάρι.
Βλέπεις λουλούδια και λες τραγούδια.
Βλέπεις τη θάλασσα -αυτή τη Μάγισσα-
παίρνεις ανάσα.
Κοιτάς τον κόσμο, μοσχοβολάει
μυρίζει δυόσμο χαμογελάει.
Μήνα με μήνα, χρόνο με χρόνο
όλο γυρίζεις
όπως ο στρόβιλος, όπως η σφαίρα.
Πάει η μέρα...
Κι όλο μακραίνεις κι όλο μικραίνεις,
περνάς τις μπόρες, περνάς τις πίκρες,
-κάποιες χαρές- και παραδέρνεις
σαν ανεμώνα μες στον κυκλώνα
στις συμφορές...
Μπαίνει χειμώνας κι έρχεται η νύχτα
όλο μαυρίλα... Ανατριχίλα.
Και τότε πάλι, φεύγεις βολίδα σαν μια πνοή
για μια ουράνια γαλάζια Σφαίρα
και...
Καλημέρα Νέα Ζωή!
