Έτσι ξεκινάει το Μαλαέρμπα του Μανουέλ Χαμπόις. Μια μέρα ο Μίστερ
Ταμπουρίνο, ο Τάμπου, ένα παιδί δέκα ετών, βρίσκει τον πατέρα του αναίσθητο στο
δωμάτιό του, γεγονός που θα τον φέρει πιο κοντά με τον νέο του συμμαθητή, τον
Έλβις. Για πρώτη φορά θα ανακαλύψει τον έρωτα και τον θάνατο, όχι όμως με τον
τρόπο που εκείνος φαντάζεται. Οι δυo τους, ο Τάμπου και ο Έλβις, θα ζήσουν μαζί τις
τελευταίες μέρες της παιδικής τους ηλικίας, εκείνες τις στιγμές που συμβαίνουν
ακόμα πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν και βιώνονται συναισθήματα τα
οποία ακόμα δεν είναι εύκολο να ονοματίσεις.
Όταν η αθωότητα μετατρέπεται σε βία, η αναζήτηση της σεξουαλικότητας σε ενοχή,
οι απώλειες οδηγούν στο τέλος μιας εποχής, τότε δεν μένει τίποτα άλλο από την
προάσπιση μιας χαμένης παιδικότητας που μπορεί να καταλήξει σε καταστάσεις
δίχως επιστροφή.
Μια ιστορία βίαιης ενηλικίωσης για πράγματα τρομακτικά που γίνονται από αγάπη,
γραμμένο με χιούμορ και γρήγορο ρυθμό, ο οποίος κλιμακώνεται οδηγώντας τον
Τάμπου και την αδερφή του τη Ρέμπε, τον Έλβις και την αδερφή του την Κλαούντια
στα σύνορα ενός καινούριου κόσμου.
«Μια ιστορία ενσυναίσθησης και τρόμου. Μοναξιάς και φιλίας. Μια ιστορία για
βιώματα που μπορούν να σου καθορίσουν τη ζωή, για την απότομη ενηλικίωση ή,
ακόμα περισσότερο, για την απροθυμία να ενηλικιωθείς. Για τη δυσκολία να φτάσεις
σε αυτή και για την ανικανότητα τελικά να της ξεφύγεις».
Gorka Rojo, Zenda
«Ο λογοτεχνικός κόσμος του Μανουέλ Χαμπόις είναι πιο πλούσιος και πιο σύνθετος
από τις αναλύσεις της καθημερινής ζωής. Γι’ αυτό και έγραψε ένα τόσο σπαρακτικό
μυθιστόρημα όπως το Μαλαέρμπα».
Santos Sanz Villanueva, El Cultural
«O Χαμπόις έγραψε ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που ο αναγνώστης το διαβάζει με
αμείωτο ενθουσιασμό από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα».
Miqui Otero, El Periódico
«O Χαμπόις συνθέτει μελωδίες βγαλμένες από την πραγματική ζωή με σημείο
αναφοράς τη φιλία: την αληθινή αγάπη, που γεννιέται σε εκείνα τα σκοτεινά
υπνοδωμάτια που τα παιδιά επιλέγουν για να απομονωθούν από τον υπόλοιπο κόσμο, από εκείνο τον κόσμο στον οποίο δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να ζήσουν».
Pedro Araque, Cuarto Poder
«[Ο Χαμπόις] κατορθώνει με τις λέξεις του αυτό που έκανε ο Cartier-Bresson με τη
φωτογραφία – να απαθανατίσει τη στιγμή».
Eva Pérez Sorribes, Heraldo de Aragón
