Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 9 Αυγούστου 1935. Είναι μουσικολόγος, ιστορικός της ελληνικής μουσικής και μουσικοκριτικός (1959-91) σε μερικές από τις εγκυρότερες ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες καθώς και σε περιοδικά.

Σπούδασε θεωρητικά με τους συνθέτες Κώστα Κυδωνιάτη και Γιάννη Ανδρέου Παπαϊωάννου (δίπλωμα Ελληνικού Ωδείου, 1964). Συνεργάτης, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, των μουσικών λεξικών Grove (άρθρα για την Ελλάδα και την Αλβανία), του Παγκόσμιου Βιογραφικού Λεξικού (έκδ. Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., 1983-1988) και άλλων εγκυκλοπαιδειών.

Παραμένει ανεξάρτητος ερευνητής από προσωπική επιλογή. Ήταν ο πρώτος δυτικός μουσικολόγος που το 1981 εισέδυσε στην τότε απομονωμένη Αλβανία και κατέγραψε τον ιδιόμορφο μουσικό της πολιτισμό σε εκτενές άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος της Μουσικολογίας το 1985. Όπως λέει, «δεν είχε ποτέ τον καιρό να συντάξει τη βιβλιογραφία των επιστημονικών του δημοσιευμάτων, επειδή πάντοτε τον απορροφούσε η σύνταξη του επομένου του λήμματος».

Η πρόσφατη εργασία του – μια μονογραφία 700 σελίδων για το συνθέτη Σπύρο Σαμάρα – εκδίδεται από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Είναι μέλος της Επιστημονικής και Συμβουλευτικής Επιτροπής της Μουσικολογίας.