Γεννήθηκε στην Κέφαλο της Κω, στις 3 Οκτωβρίου του 1926.. Το 1946 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1947 έως το 1958, με μικρά διαλείμματα, εκτοπίζεται στη Μακρόνησο και στον Αη-Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του γίνεται μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης. Από το 1967 έως το 1971 εξορίζεται από τη δικτατορία στη Γυάρο, στη Λέρο (Παρθένι) και στον Ωρωπό. Εν τω μεταξύ παντρεύεται και αποκτά δυο παιδιά.

Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος, σε περιοδικά ποικίλης ύλης (Ντόμινο, Πάνθεον, Ρομάντσο) και, μετά τη δικτατορία, στο περιοδικό Γυναίκα και στο εξωτερικό δελτίο της Ελευθεροτυπίας. Στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1950 από τη λογοτεχνική στήλη της εφημερίδας Ο Δημοκρατικός.

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Εγγραφές και προσωπεία (1962, Εκδόσεις Κουλουφάκου), Βιογραφίες (1972, Διογένης), Τοπία του χρόνου (1978, ανθολογία), Η πληγή και το αλάτι (1985, Θεμέλιο) και Διαδρομές (2010, Εκδόσεις Γαβριηλίδη). Έχει μεταφράσει Παλμίρο Τολιάτι, Ντίνο Μπουτσάτι, Ζακ Λορύ και την πεντάτομη Παγκόσμια ανθολογία παραμυθιού. Τον Αύγουστο του 2006 οργανώθηκε στη γενέτειρά του ημερίδα για την λογοτεχνική, κοινωνική και πολιτική συμβολή του, ενώ το 2018, στη γενέτειρα του πάντα, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση «Η μνήμη ως αντίσταση» η οποία ήταν αφιερωμένη στον παλιό αντιστασιακό από την Κέφαλο, Μανώλη Φουρτούνη.